Jak obiecałam na początku- podzielę się z Wami moją pasją, czyli jazdą konną.
Wiem, że jak widzicie dużo tekstu to od razu zniechęcacie się do wszystkiego, ale to naprawdę warto przeczytać :)
Kiedyś zdarzył mi się wypadek- jeździłam jak zawsze na padoku (ujeżdżalni), zaczynałam galop i tuż za zakrętem Myszka potknęła się, straciła równowagę, ja wybiłam się, "przeleciałam" nad jej głową, robiąc fikołka. Uderzyłam głową o ziemię i straciłam przytomność. Jedyne, co pamiętam sprzed upadku to to, że Myszka omal nie przewróciła się na mnie. Byłam tam sama, nie było w pobliżu nikogo, kto mógłby mi pomóc. Ocuciło mnie jednak coś mokrego na twarzy. Okazało się, że Myszka nie uciekła, tylko wróciła i liżąc moje czoło próbowała obudzić. To było coś świetnego. Tym bardziej, że żeby się na mnie nie przewrócić wpadła na ogrodzenie i rozerwała sobie skórę na pęcinie. U konia nawet taki ból może zawsze sprawić, że będzie on chciał uciec- taka jest jego natura. A Myszka wiedziała, że coś mogło mi się stać i wróciła. Szczęście w nieszczęściu że miałam jedynie zwichnięty nadgarstek, nadciągnięte ścięgno i rozcięte policzko, bo upadłam na jakiś kamień. Takie sytuacje nie zdarzają się często, ale zawsze jest ryzyko. U niektórych osób powodują lęk przed kontynuowaniem jazdy konnej. Jednak dla mnie to był tylko impuls do tego, żeby ufac swojemu koniowi i próbować postawić się w jego sytuacji- przewidziec, co może się stać.
Wasza Karolcia <3
